Ağladım, Çocukça.

Bir süre sonra yolunda dediğiniz şeyler de  çıkıyor raydan. Canı yanıyor suskun bir yüreğin şarkılarda. Ağlamak, çocukça.
Öyle ya bu aralar her şey öyle mantıklı yapılan. Elim yüreğimde, yüreğim dilimde ve sen  sessizliğin o derin kuyusunun dibinde. Sesince yol aldığım bu yolculukta, susmandı cehennem.
Ben demi tutmamış bir çaya saatlerce kulak misafiri oldum. Çünkü daha kötüsünü biliyordum. Başkasında dem tutmayan insanlara kulak vermekten daha iyiydi. Sen yüzme bilmezken,kulaç atman beklenir . Ben öyle bir insan değilim. Verdiklerim,aldıklarımdan daha az idi.

Bazen gözüm takılıyor şiirlere
İnsanların kurdukları cümlelere
Geçmişe
Kurduğum cümlelere
Ben adam olamadım
Adam ettiler
Zorla büyüdü yüreğim nice acıyla terbiye edilerek
Yol bomboştu oysaki
Ben yine de dağları aşmak istedim öylece

Engebeli hayallerden hayal kurmamayı
Babamdan baba olmamayı
Ve çok yakın bir dostumdan
Dost olmamayı öğrendim
Büyümek istemedim ben
Ya da farkına varmak
Farkına vardıkça yanıyor canın çünkü
Dün
Bugün
Yahut diğer gün ben
Uyanmasam da
Uyku tutacak herkesi
Beni tutmadığı kadar

Next
Previous
Click here for Comments

0 yorum: