Vurgun

Bir vurgun var yüreğimde 

Bir huzursuzluk 

Tatmin olmuyorum yazılanlardan 

Es geçmek gerekiyormuş 

Ve vazgeçmek yârdan 

Açık yaralarıma dudaklarını bastım 

Bakışlarını kattım gecelerime 

Sonra her birini çaldım kendimden

Uzaklaştım 

Yalnızlık mesken tuttu yüreğimi 

Şiirler yakama yapıştı 

Gecelerce uyumadım 

Kimse bilmedi nedenini 

Şarkılara sığındım 

O büyük şairleri anlıyorum yavaş yavaş 

Erken yaşta 

En güzel şiirlerini de almışlar yanlarına 

Yazılmamışlarla gömülmüşler toprağa 

Bir tek sen varsın dedim kendime 

Bir tabak daha koydum kendime 

Ben ne ettiysem kendime

Ama gidemiyorum da kendimden