Belki

Titriyorum avuçlarında
Bir sıkımlık canım var
Bir şarkılık hatrım
Birkaç cümlelik anım

Yığılıyorum omuzlarına
Ne halim var ne canım
Düştüm
Yine kendim kalktım

Gecenin ahenginde boğdum göz kapaklarımı
Süslü laflar ettim kendimi avutmak için
Geçerdi ve izi kalmazdı yaraların
Her gece anmasaydım

Tutsak olurum bir gün yasa
Bir gün ah ederim
Bir hafta ederdi en fazla
Toplasam uyuduğum saatleri

Temeli sağlam atılmamış bir bina gibi
Sallandıkça ürperdi dizlerim
Her adımda tekrar hatırladım
Düşsen yine ben tutardım ellerini

Soyut kavramların ete kemiğe büründüğü rüyalarımdan kopardım seni
Öyle güzelsin
Eskiyen birkaç şiirden sonra
Belki yanı başımda uyutursun beni

Tüm ihtimalleri diz çöktüren kelimeden merhabalar.
“Belki.”