O çok sevdiğin eteği giymişsin
Çok sevdiğin havalardan bir gündeyiz yine
Kitap kokuyor evimiz
Nem tutmuş dudaklarımı hasretliğe terk etmişsin
Daha sıcacık yatak
Daha yeni gitmişsin
Birkaç cümle ile kalakalmışız meğer
Saatlerce baktığım gözlerinden atlardım zaten
Düşeceğimi bilseydim
Üstümü de örtmemişsin giderken
Kızmadım
Kırgın olamam sana ben
Yalnızca biraz içerledim gidişini
Hem öpmemişsin de
Denk gelmiyor değilim yüz hatlarını taşıyan kadınlara
Her kadında bir parça varsın
Bunun adı pişmanlık olamaz
Pişmanlık da az önce beni yalnız bıraktı
Yastığımdan tut perdesiz pencereme kadar
Yahut bu her gün filizlenen yalnızlığa
Hatta kimi zaman dörde beş
Öğlene geç
Geceye nem kala
Acıyorum
Ve kanıyorum
Ben ki
O tuz bastığın yara
0 yorum: