Yabancı

Ben buna en okkalısından hüzün derim 

Geceleri siyah bir bulutum 

Isıtmayan tenim 

Ben artık kendime bile yetemiyorum

İstanbul gibiyim 

Her rengin koyu tonundan birazım 

Az sonrayım kıyamete

Ve çok yakınım hüzne 

Tabii ya 

Fazlayım ben bu bedene 

Fazla ve müsvedde

Bir çocuğun gözünde sanrıyım

Hep aynı adamın gözünde Tanrı 

Urganla dikilmiş dudaklarıma ağlarken annem 

Ben aynı bana  yabancı