Aklımın Ardı

İçime doğru
En derine yani
Yorulana kadar koştum
Sabah olmadı bir türlü
Bir sağa bir sola çarptım yatakta 
Göz kapaklarım firarda yine
Ve ben aramaktan bıkmışım aklımı
Son ses kulağımda çalıyor vicdanım
Yarım kalması gereken şiirler gibi bir yanım
Bir yanım geceye direniyor
Bir yanım bir çift heceye

Soldum
Ve sondum onca çiçek arasında
Beni de kurumuş nicelerinin arasına koydun
Olsun
Bana bir huzur
Biraz uyku ve çokça vefa borcun var
Kapadım gözlerimi


Göz kapaklarının komşuluğunda bir uyku bu

Ödünç bir huzuru ve zamansız bir mutluluğu tarif et bana.
Çünkü

Ben o günleri çoktan unuttum.