YA SİYAHA AŞIKSIN YA BEYAZA

Renklerin en masumudur beyaz o yüzden hep beyaza verirler birinciliği. Saflıktır; duruluktur onun hikâyesi. Bir de sevgilisi vardır onun siyaha. Karanlığın korkunun karmaşanın rengidir siyah, beyazın bitmek tükenmek bitmeyen aşkıdır Siyahın beyaza olan aşkını beyazın siyaha olan tutkusunu ne kimse yazabilir ne de kimse anlayabilir... ne siyahı anlatabilirsin tek başına ne de beyazı Şeref Bey isminin sadece bir kurucu başkan olmadığını hissediyorsan senin için özel anlamlar ifade ediyorsa, Kartal senin işin sadece bir kuş ırkından başka bir anlama sahipse , Baba Hakkı'nın Süleyman Seba’yı öptüğü o fotoğrafı her gördüğünde için cız ediyorsa, Beşiktaşlılık duruşu diye bir kavramı hayatının odak noktasına koyuyorsan, Gecenin soğuğuna ayaz kelimesinin yetersiz geldiğini bir saat diliminde titreye titreye anne ve babanı görmek için değil de o deplasman maçına gitmek için otobüs bekleyerek geçiriyorsan. Siyahla beyazın birleştiği tek noktada tek övündüğün şey "halk takımı* olmaksa, Otoban Afrnet ile Deve Erol'un pankartları bir sanat eserinden çok daha fazla seni etkiliyorsa, Anarşizmin *A*sı hiç olmadığı kadar sana sempatik geliyorsa, MAF’ın açılımı bilmen için müneccim olmana gerek yoksa,

İnönü Stadı *na girdiğinde tüm

politik,etnik,dini kimlikleri üzerinden çıkarıp bir kenara bırakıyorsan,

Semt kültürünü iliklerine kadar hissedip Türkiye’nin hangi ilinden hangi bölgesinden gelirsen gel Köyiçi’ne uğramadığın zaman içinde bir boşluk hissediyorsan,

Şairler parkı senin için normal bir parktan çok daha fazlasıysa,

Beşiktaş adamı kanser eder dediklerinde bıyık altından gülüyorsan. Şampiyonluklar, kupalar yerine şerefli ikincilikler senin için ön plandaysa.

Ya siyaha aşıksın.

Ya beyaza

 Ya da Beşiktaş’a...