Geceler de Yarım Kalır

Çokça yaprak düştü elimden
Ben ağaç olmaktan vazgeçtim önce
Toprak toprak olmaktan

Dikenli tellerle çevrildim
Lakin pamuksuydu tenim
Dikenlerimse doğuştan

Küf kokan odalarında yüreğimin
Valizini topladım
Yüzüm aynaların kabusu
Kalemi de kırdım
Hem şiir yazılır mı duvarlara
Yazdım
Hatırlanır mı olur olmadık şeyler halka açık yerde
Hatırladım

Koca yanardağa susmuş ağaç tanıdıklarım var
Esnafların kepenk  kaldırmaktan erindiği günlerde
Tüp kuyruklarını anmaktan yorulanlar
Ha bir de vefa hala yalnızca semt adı
Ve dilimde 'olsun'lar

Alnımın tepesinde yükselirken güneş
Adı konmamış şiirlerim var
Koca şehir surat yapar mı adama
Yapıyor işte
Yazıyor da okuyamıyorum diğerine
Kafamın içinde makul teklifler içeren pazarlık cümleleri
Bir yanım ay sonuna heba edildi çoktan
Kaça bölündüğümü bilmeden çözülmüş bir bulmaca gibiyim
Ve köşe başında bir aşk öldü hiç yoktan

Keza yarım yarım bana sunduğun tebessümlerine hiç imrenmemişken
4.Leventten yahut kız kulesinden
Koca şehir be
Sığamadım bir yerine ya
'Olsun'lar düşmez dilimden
Düşmez.