İçindeyim ve En Dibinde

Nice kuş uçmaya küstü 

Bahar yapraklara 

Bulutlar gökyüzüne 

Mehtap seraplara 

Ben yine de senden dem vuruyorum yağmur yıkarken yüzümü 

İçindeyim ve en dibinde aslında 

Attığım her adım nasıl da sıradan

Amaçsız ve riyasız 

Bunda senin de suçun yok aslında 

Çünkü ben içindeyim ve en dibinde 

Pas tutmuş bisikletiyle bir çocuğum hemen şu sokağın başında 

Manavın yanında emekli aylığımla 

Yahut köşe başında sevgilimle 

Birkaç cilveye kurban gitmiş ömrüm 

İçindeyim ve en dibinde ama yine de üşürüm 

Artık kolay kolay tutuşamam çünkü 

Sokakların sessizliğini tasvir etmeye niyetliyim 

Fakat kendime dönmekten yoruldum hayli 

Dövülmekten ve derinlere itilmekten de

Ama vazgeçmiyorum 

Sıradaki şarkı geceye gelsin 

Çünkü ben 

İçindeyim ve en dibinde 

Hayli soluk bir renk olmaya başladım

Masmaviydim 

Göktüm 

Buluttum 

Yemyeşildim 

Annemin gözlerinde gördüm önce 

Solmuşum

Babam gibi olmuşum 

Önümde uzanan yemyeşil ağaçlara bakmaksızın kurumuş dallara konmuşum

Hala şehrin orta yerinde

Memurlar derin bir uykudayken 

Beni sarıp sarmalayan sokak lambası ve sigara kokan ceketimle yazıyorum 

Uyumuş koca şehir 

Ve düşlüyorum o mavi şehri 

Buna özlem dense yadırgar, pişmanlık dense yüz çeviririm

Sevemedim bu şehri 

Doğru ama

İçindeyim ve en dibinde